Review: Spiritfarer

In een prachtig geanimeerde game over de dood, is het jouw taak om verloren zielen door te laten gaan naar het hiernamaals.

Een kleurrijke game waarbij de eerste screenshots knuffelende karakters laten zien en een boot. Vrij kiddy lijkt wel, met Animal Crossing-achtige trekjes, maar na de opening cinematic wordt als snel duidelijk dat het hier om iets meer gaat.

Spiritfarer is een game over de Dood, over verlangens, gemiste kansen en loslaten. Je start als Stella, een jonge dame, in de boot van Charon, de veerman die verloren zielen naar het hiernamaals brengt. Na een eeuwigheid zijn taak te hebben vervuld draagt hij zijn verantwoordelijkheid over aan Stella en haar kat Daffodil.

De game is in essentie een management game, waarbij je door het verzamelen van diverse resources steeds complexere zaken kan maken die weer leiden tot meer resources. Tevens zit er een platform gedeelte in de game, waarbij je van hot naar her kan springen om meer resources te verzamelen.

Wat de ontwikkelaars hier goed hebben gedaan is het weghalen van enige haast. Er zijn geen timed events, je hoeft niet op een bepaald moment ergens te zijn, je kan het spel volledig in je eigen tempo spelen. Again: klinkt wellicht saai maar het dient juist zijn doel. Je kan de doorgang naar het hiernamaals natuurlijk niet rushen, dat vraagt bedachtzaamheid en tijd.

Daar draait de game namelijk om. Als Spiritfarer zal je allerlei zielen helpen overgaan. Iedere ziel, of spirit, heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen achtergrond en nog af te sluiten hoofdstukken. Het mooie hieraan is dat iedere spirit vrolijk begint maar de diepgang bij ieder karakter aanwezig is, waarbij een brok in je keel krijgen bijna onmogelijk tegen te houden is. Een van de karakters raakte me persoonlijk, een dametje met dementie. Als iemand die zelf zijn grootouders de gevolgen van dementie heeft zien ondergaan, was het even slikken om dit weer mee te maken.

Gelukkig doet deze specifieke weemoed niks af aan de visuals van het spel. De animatie en de stijl daarvan zijn fantastisch, met meer dan een knipoog naar de Hayao Miyazaki films van Studio Ghibli zoals Spirited Away. De soepele bewegingen van alle karakters maakt ze overtuigend. Daarnaast spatten de kleuren van je scherm. Als je een Studio Ghibli fan bent durf ik mijn hand ervoor in het vuur te steken dat de grafische stijl van deze game je bevalt. (please don’t make me regret this, ik heb allebei mijn handen hard nodig om dit te typen!).